Manifeste affirmant le caractère un et divers de la langue d'Oc

#318: Ive Gourgaud - Re: Re: Re: Paradoxes, paradoxes 

 "1) destousca lous autour e lous escri, que n'i a foço qu'encaro soun pa esta edita (es ço que fau embé mous librihou d'Aigo Vivo) 2) fa se rescountra lous patesejaire (lous loucutou naturau) embé lus literaturo, per dire que soun pa soulet à pratica lus lengo, que d'autres an aima, parla e escri la lengo.

1+2= countunia la tradiciu d'escrituro que sounarés "dialetalo" ou "autentico" d'un caire. Es ço qu'assaje de fa embé la publicaciu d'un Armagna Cevenòu que recampo d'escri de ièr e de iuèi "...

Tot aquò es un trabalh fòrça util, es lo trabalh de basa!

"lou patés es à la baso de la lengo", es un dels elements fondamentals de nòstre manifèst! Per dire lo sègle XXI e d'autres concèptes cau far evoluir la lenga en respiechant son fonccionament verai... Max Roqueta se farguèt un otís d'escritura a partir de l'occitan de son vilatge, en se distanciant de l'usatge dels escrivans d'òc de son temps. E parlem pas de Bernat Manciet! Lafont farguèt una lenga intellectuala abstracha que nos mancava a partir de nimesenc autentic, que de segur modifiquèt per li donar sa modernitat. Las solucions trobadas per aqueles grands aujòls son preciosas per nautres, mas es encara e sempre util de se ressorsar dins lo lengatge espontanèu... que malurosament dispareis massivament!