"Quina lenga ? ba sai pas, es l'afar dels linguistas. D'aquò ne mancam pas : que se petaçen"... justament es aquí que la question se pausa: aquel referencial neutre tal que prepausat ara foncciona pas coma vector de sensibilitat e de vida e mon opinion es que la lenga evoluís per l'usatge modèrn amb los manlèus recipròcs" cap a aquel ambient d'unitat, mas que se pòt pas far sus de basas teoricas puras, que serà un processus organic empeutat sus las lengas vivas o alara fonccionarà pas, e que la sola realitat que nos podèm apiejar dessús uòi es diversitat + ambient cultural d'unicitat destibada e descentralizada.

Ara lo trabalh dels linguistas, o aquel de la nòva "Acadèmia", son interessants e utils, mas cau pas far coma au Portugal amb aquela normalizacion recenta impausada per d'unes politicians e un linguista e que totes los lusofònes an rebufada! Cau respiechar lo trabalh dels scientifics mas lo darrièr mot es als usatgièrs. E en 2012 los escrivans representan per l'òc los usatgièrs mai exigents. D'aquí lo manifèst!

#305: Jean-Frédéric Brun - quina lenga?

A prepaus deis usatgiers, lo nòu Congrès permanent de la lenga occitana, que pasmens sembla pas de foncionar ben regularament, lei vòu consultar amb lei lingüistas.

Es important d'aver de formas referencialas (i a de mai en mai de "neolocutors" qu'an de besonh d'èsser orientats dins son aprendissatge), mai fau pas crèire que s'opausen a la diversitat dei parlars e deis expressions artisticas. Uei, levat l'Acadèmia occitana, que prepausa en mai d'aquò una nòrma leugierament diferenta de la de l'ancian "Conseu de la Lenga Occitana", la reflexion es puslèu pluricentrica : articular una nòrma gramaticala comuna (unitat) a la realitat dialectala de l'occitan (diversitat). Tanben, l'existéncia d'una nòrma, sempre evolutiva, implica pas un interès per la riquesa lexicala e sintactica de la lenga dins totei seis expressions. Fau metre en comun lei ressorsas, totei lei ressorsas de la lenga.