Manifeste affirmant le caractère un et divers de la langue d'Oc

#148: Ive Gourgaud - Re: Re: Re: MERCI AUX PREMIERS SIGNATAIRES  

 Ieu trapi que i a quicòm de patetic (e de prigondament uman) a voler a tota fòrça defendre lo parlar de son vilatge, de sa val, de son puèch, de son recanton. Lo cevenòl, lo donasanenc, lo setòri, lo paziolenc, lo gevaudanés, lo sant-piupiussenc los agaçons,  o que te sabi. Un  còp èra, per préner pas qu'aquel exemple, Garona faisia un limit clar entre lo lengadocian e lo gascon. O Ròse, entre lengadocian e provençal. Tot anava suau, a pas d'òme o de caval. o de vaca. Parlaves lo parlar del vilatge ont anaves al mercat vendre los uòus de tas galinas (o de tas garias).Ara, tot aquò es acabat :lo viaduc de Milhau encamba los causses, Garona es una"Zòna de reparticion de las aigas" amb d'"organismes uniques" cargats d'autorisar o pas l'irrigacion, e Ròse fa partida de la companhia del "BRL". Los hasans son desplumats e los gals enraumassats. E a Blanhac "tes avions vont plus haut" .Cal pensar al monde d'ara : los qu'aprenon la lenga al jorn de uèi (de bèi, per emplegar mon parlar microcosmic) ambe per ambicion un avenidor. Cal pensar als mainatges de 3 o 4 ans que van dins las calandretas. Cal una lenga per deman, una lenga viva. Pas una lenga arrucada, o estequida.

amistats panoccitanas